Czosnek jest warzywem, które ma właściwości moczopędne, stymulujące czynności układu pokarmowego.
Jest pomocny przy schorzeniach oddechowych. Ma działanie antytoksyczne przy wszelkiego rodzaju ukąszeniach i ukłuciach przez owady.
W czosku występuje prowitamina A i witaminy z grupy B, C, oraz substancje hormonalne.
Zawiera adenozynę, która umożliwia leczenie schrzeń naczyń wieńcowych i cukrzycy. Na szczególną uwagę zasługuje stosowanie czosnku w profilaktyce i leczeniu miażdżycy i nadciśnienia samoistnego. Jeśli ktoś nie może spożywać czosnku w postaci surowej powinien pić fermentujące napoje czosnkowe.
Uprawa czosnku
Czosnek jest rośliną długiego dnia. Aby czosnek mógł wytworzyć główki, wymaga koniecznie działania niskiej temperatury od 0 do 10°C przez 1-2 miesięcy w okresie przechowywania lub po posadzeniu, gdy roślina jest jeszcze młoda. Wyższe plony dają rośliny sadzone jesienią niż wiosną.
Jak uprawiać czosnek?
Czosnek rozmnaża się wegetatywnie, przez sadzenie pojedyńczych ząbków lub małych cebulek powietrznych. Z dużych ząbków uzyskuje się większy plon niż z małych. Dobrym materiałem do sadzenia są cebulki szczytowe wyrastające w kwiatostanie. W miejszym stopniu podlegają one chorobom grzybowym. Czosnek sadzi się pionowo, piętką w dół i dobrze obciska glebę wokół ząbka. Jesienią sadzi się ząbki na głębokość 5-8 cm, wiosną 3-5 cm. Rozstawa roślin wynosi 6-10 X 20cm. Jesienny termin sadzenia czosnku to druga połowa paźdzernika / pierwsza połowa listopada.
Ząbki sadzone wiosną przez zimę muszą być przechowywane przez 2 miesiące w temperaturze od -4 do 5 stopni, np. w lodówce.
Pielęgnacja czosnku polega na: spulchnianiu, odchwaszczaniu, podlewaniu i ściółkowaniu (pociętą słomą lub korą). U czosnku należy usuwać pędy kwiatostanowe. Trzeba to robić jak najwcześniej.
Zbiór czosnku należy rozpocząć wówczas, gdy około 50% roślin załamuje szczypior (lipiec/sierpień). Lepiej zebrać czosnek kilka dni za wcześnie niż za póżno.
